KUTSAL ELYAZMASI’NDAN İNSANLIĞA ÖĞÜTLER

Paulo Coelho son kitabı yine diğer kitapları gibi düşündürücü ve ilahi tatta. Bizlere yine Kutsal Kitap İncil’den seçilmiş sözlerle sesleniyor. Yazarın bu sözleri  onun alametifarikası olmuş durumda. Çoğu kitabının giriş kısımlarında o hikayeye özgü bir alıntı, bizleri karşılıyor ve hikayenin geri kalanı için meraklandırıyor.

“Ey günah işlemeden hamile kalan Meryem, senden yardım isteyen bizler için dua et.  Amin.”

Hikayelerinin çoğu gerçek yaşamdan yola çıkılarak hikayeleştirildiğinden bu Elyazması ve içinde yazanlar da kesinlikle gerçek.

Hristiyanlığın 1307.senesinde Mısır toprakları dışındaki Akra şehrinde yazıldığı tespit edilen bir El Yazmasının içinde anlatılan hikayeyi konu alıyor. Kitap “Kıpti “ adını verdikleri bilge bir kişinin savaş döneminde insanlara verdiği öğütleri içeriyor ve bu öğütler insanları Kıpti’ye sorduğu sorulara göre bölümlendiriliyor. Sanki bir İlahi amaç taşıyan bir felsefe kitabı okuyor gibi hissediyorsunuz kendinizi.  Paulo Coelho’nun bu durumdan nasıl haberdar olduğu ise 1982 Noel’inde Elyazmasının orjinaline sahip olan Sir Walters Wilkinson’nın oğluyla tanışması ve yıllar süren dostlukları sonucunda 30 Kasım 2011 yılında metnin kopyasının yazarın eline geçmesiyle başlıyor.

1099 senesinde Kudüs’te meydana gelen bir savaş öncesinde Kıpti adlı Yunanlı bilge bir adamın etrafında topluluğa verdiği felsefi ve hayat ile ilgili öğütlerini bizlere ve tüm insanlığa akıcı bir dil ile aktarıyor. Bilge adamın özellikle hoşuma giden bazı cümlelerini sizinle paylaşarak hayata olan bakışımızı gözden geçirmeye davet ediyorum.

Doğa’nın döngüsünde, zafer ve yenilgi diye bir şey yoktur yalnızca devinim vardır diyor Kıpti. Bu döngüde kazanan ya da kaybeden yoktur, sadece yerine getirilmesi gereken aşamalar vardır. İnsan yüreği bunu kavradığı anda özgürleşir.

Yalnızlık Sevgi’nin yokluğu değil, tamamlayıcısıdır. Yalnızlık birlikteliğin yokluğu değil, ruhumuzun bizimle sohbet edecek kadar özgür olduğu ve yaşamımız konusunda karar vermemize yardım ettiği andır.

Yaşamın en büyük amacı sevmektir. Gerisi sessizlikten ibarettir. Sevgi birisi gelip anlam katıncaya dek, bir sözcükten ibarettir.

Açmak istedikleri tek kapı, yüreğinin kapısı olan insanlarla dostluk kur. Onlar senin rızan olmadıkça asla ruhunu işgal etmeye yeltenmeyecek, açtığın kapıdan zehirli oklar atmayacaktır.

Sadece kötü günlerinde yanında belirip seni teselli eden kişilerden kaçın, çünkü bu kişiler kendi kendilerine,”Ben daha güçlüyüm. Ben daha akıIlıyım. Ben olsam böyle yapmazdım.” deyip durmaktadır.

Başarı, her gece başınızı yastığımıza koyduğumuzda huzurla uyuyabilmektir.

Uyudum ve sandım ki yaşamak safi Mutluluk imiş,

Uyandım ve gördüm ki yaşamak Görev imiş,

Görev’imi yerine getirdim ve gördüm ki yaşamak Mutluluk imiş.

(Akra’da Bulunan El Yazması(Manuscrito encontrado em Accra)-Paulo Coelho-Emrah İnce-Dünya Roman-Can Yayınları

sf:152)